ฉากบูชายัญใต้เงาวิหารของชาวอินคา พระหัตถ์หิ้วหัวมนุษย์
พระโอษฐ์แสยะอวดเขี้ยวยาว
ภาพเทพเจ้าผู้ตัดหัว
ชวนให้นึกถึงความโหดร้ายของชาวโมเช
วัฒนธรรมซึ่งมีอิทธิพลอยู่ในแถบชายฝั่งทาง
เหนือของเปรู ก่อนยุคของชาวอินคานับพันปี
ในซากหมู่บ้านพีระมิคอันห่างไกลชื่อ เอลบรูโค หรือ
"เนินพ่อมด"นักโบราณคดีค้นพบเครื่องเซรามิก ภาพสลัก
และกระดูกมนุษย์ ซึ่งบอกเล่าเรื่องราวของพิธีกรรมเปื้อนเลือด
ชาวโมเชไม่ทิ้งหลักฐานที่เป็นภาษาเขียนเอาไว้ แต่งานศิลป์
ของพวกเขาก็สื่อภาพวัฒนธรรมที่มีชีวิตชีวาและความรุนแรง
"ผู้บังอาจบุกรุกเข้ามาระวังให้ดี "
นี่อาจเป็นคำเตือนของเทพเจ้าผู้ตัดหัว เทพเจ้าเพชฌฆาต
ที่ชาวโมเชบูชา พระองค์ทรงปรากฏในร่างครึ่งมนุษย์ครึ่ง
แมงมุม พระพักตร์อันขึงขังของพระองค์ คอยพิทักษ์ประตู
คูหาอันศักดิ์สิทธิ์ใน อัวกากาโอเบียโค ซึ่งเป็นพีรามิค
หลังใหญ่ที่สุดในเอลบรูโค
มักซ์ อูเลอ นักโบราณคดีชาวเยอรมัน ผู้ขุดค้นหุบเขาโมเช
ในปี 1889 เป็นคนแรกที่ตระหนักว่าพื้นที่แถบนี้เต็มไปด้วยสุสาน
และซากปรักของชนโบราณซึ่งนักประวัติศาตร์ไม่รู้จักมาก่อน
ชนซึ่งต่อมาเรียกกันว่าชาวโมเชตามชื่อหุบเขาที่เคยเป็นใหญ่
อยู่ระหว่างปี ค.ศ. 100-800
เรื่องราวยังมีอีกมาก ค้นหาอ่านได้ใน
NATIONAL GEOGRAPHIC
...ดอกฝิ่น//. |
ปรากฏร่องรอยของมนุษย์กลุ่มแรก
ตอบลบในบริเวณประเทศเปรูตั้งแต่
ประมาณ 10,000 ปีก่อน
พุทธศักราช
อารยธรรมการัลซึ่งเป็นสังคม
ที่เก่าแก่ที่สุดในเปรู เจริญขึ้น
บริเวณชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก
ในระหว่าง 2,500 ถึง 1,300
ปีก่อนพุทธศักราช
แสดงให้เห็นว่ามีอารยธรรมต่าง ๆ
เกิดขึ้นในทวีปอเมริกาใต้
ในยุคก่อนอินคา อารยธรรมชาบิน
เป็นอารยธรรมที่เก่าแก่ที่สุด
อารยธรรมหนึ่ง ในทวีปอเมริกาใต้
ศูนย์กลางอยู่บริเวณชายฝั่ง
ตอนกลางของเปรู
โบราณสถานที่สำคัญคือ
ชาบินเดอวนตาร์ ซึ่งอยู่ทาง
ตอนเหนือของกรุงลิมา
ในยุคต่อมาอารยธรรมโมเชพัฒนาขึ้น
บริเวณชายฝั่งตอนเหนือของเปรู
และภายหลังพัฒนากลายเป็น
อารยธรรมชีมู ส่วนทางตอนใต้ของเปรู
อารยธรรมนัซกาได้ถือกำเนิด
ขึ้นบริเวณชายฝั่งในช่วงระยะเวลา
เดียวกับอารยธรรมโมเช
ร่องรอยอารยธรรมที่
สำคัญคือเส้นนัซกา
นอกจากนี้ ยังมีอารยธรรมตีวานากู
ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่ใกล้
กรุงลาปาซในประเทศโบลิเวีย
และอารยธรรมอัวรี
ซึ่งมีศูนย์กลางอยู่บริเวณ
แคว้นไออากูโช ทางตอนใต้ของเปรู