สวัสดีนกน้อย...ผู้นัยน์ตาเศร้า สวัสดีน้ำเน่า...ไยทักข้า
ทำไมปีกของเจ้าดูโรยรา เพราะข้าข้ามร้อยป่า หมื่นผาชัน
เจ้าต้องการสิ่งใด มาที่นี้ ข้าต้องการสิ่งที่ข้าเคยฝัน
เจ้าไม่กลัวเจ็บหรือ บินฝ่าฟัน ใจของข้าเหยียดหยัน ความหวาดกลัว
เจ้าเคยพลาดบ้างไหม...เจ้านกน้อย กายของข้าด่างพร้อย แผลเป็นทั่ว
เจ้าเคยเหงาบ้างไหม...ยามหมองมัว อาจมีบ้างเพียงชั่วลมพลิ้วพัด
เจ้ามีรักบ้างไหม ในใจเจ้า ข้าเคยหลงโง่เง่าโดนเขาสลัด
เจ้าจึงยอมหลีกทาง คว้าง เซซัด ข้าไม่อยากสาหัสเจ็บหัวใจ
ฝันของเจ้าที่แท้แค่ข้ออ้าง เปล่า...ฝันข้ารางชางสุขสดใส
เจ้าโกหกตัวเองเพื่ออะไร เปล่า...ข้าไม่โกหกหลอกตัวเอง
เจ้าต้องการหนีรักจึงหลบมา
เจ้าแอบซ่อนน้ำตาทำอวดเก่ง
ทั้งที่ความเป็นจริงเจ้าวังเวง
เหงาอ้างว้างคว้างเคว้ง...บินเดียวดาย
นกน้อย...ผู้นัยน์ตาเศร้า ทุกสิ่งล้วนว่างเปล่าล้วนสูญหาย
เกิดมาชั่วชีพหนึ่งถึงตาย จงอย่าสร้างตาข่ายกักขังตน
จงภูมิใจในรักที่ได้รัก กว่ารูปกายแตกหักไปปฏิสนธิ์
อย่าวิ่งหนีความจริงจงอดทน อย่ากลัวรักจงค้นค่าให้พบ
นกน้อย...ผู้นัยน์ตาเศร้า ถูกต้อง...ข้าน้ำเน่า เหม็น เศร้า ตลบ
รูปนอกข้าใครเห็นเป็นภาพลบ แต่ใจข้าสงบพบ...สัจธรรม.
....ขอบคุณเจ้าของบทกวี สกุลการ สังข์ทอง//.
|
นกน้อย...ผู้นัยน์ตาเศร้า
ตอบลบ...คือนกน้อยผู้มีความรักในหัวใจ
...คือนกน้อยผู้พึงใจที่จะมีรัก
...คือนกน้อยผู้มีความสุขที่ได้มอบความรักให้
...คือนกน้อยผู้มีความสุขที่ได้รับความรักตอบ
...คือนกน้อยผู้ที่ไม่กลัวที่จะตามหารักแท้ให้พบ
รางชาง หมายถึง งาม ปรากฏในในบทพระราชนิพนธ์
เรื่อง กาพย์เห่ชมเครื่องคาวหวาน
ในล้นเกล้ารัชกาลที่ ๒ ...
แสงตะวันอันอบอุ่น
ตอบลบอยู่เคียงคู่กับต้นข้าวที่โอบอ้อมอารี
อยากเป็นแสงตะวัน
ให้ความอบอุ่นคนรัก
มีความสุขกันชั่วนิรันดร์